Όλη η ορολογία που χρησιμοποιείς είναι παραπλανητική και λανθασμένη. Οι λέξεις ασθενής, ψυχική νόσος, είτε ελαφριάς είτε βαριάς, συνιστούν τεράστια προσβολή προσωπικότητας και συκοφαντική δυσφήμιση για τον πάσχοντα, και σημαίνουν τρελός, μουρλός, ότι κάτι έχει το μυαλό του, ότι κάτι έχουν τα γονίδια του και πλέον δεν του δίνει κανένας σημασία, είναι με άλλα λόγια ΝΕΚΡΟΣ, και από τη στιγμή που γραφτεί στο βιβλιάριο του, χάνει και την περιουσία των γονέων του που θα αποκτούσε κάποτε και όλα του τα δικαιώματα, ανθρώπινα και νομικά. Δεν έχει δικαίωμα ούτε για μήνυση ούτε για αγωγή, ούτε για διαθήκη και αν υπάρχουν αδέρφια του τα παίρνουν όλα και ο καθένας τον κάνει ότι θέλει. Η πορεία που θα ακολουθήσει είναι προδιαγεγραμμένη. Στην αρχή λίγα χάπια, μετά περισσότερα, δυο τρεις εγκλεισμοί και όταν πεθάνουν οι γονείς μπαίνει μέσα για τα καλά και χάνει και το σπίτι του και όλα. Μετά βαριά φάρμακα, ενέσεις, ηλεκτροσόκ και τρομερές παρενέργειες από τα φάρμακα, θρομβώσεις, εγκεφαλικά, τρέμουλο, παρκινσονισμός, πάρκινσον, ακαμψία χεριών και δακτύλων (όπως ο Νικόλας Άσιμος), πέτρες στη χολή, καρκίνος, πίεση, εμφράγματα και ένα σωρό άλλα και χάσιμο 30 χρόνων ζωής από το μέσο όρο και άλλα όπως αποβλάκωση, ζαλάδα, νύστα. Και όλα αυτά είναι εν γνώση των τρελών από νηπιακής ηλικίας και αυτή η γνώση καθορίζει τη συμπτωματολογία τους λόγω του τεράστιου φόβου των ψυχιατρείων.
Αυτά όλα πώς τα βλέπεις εσύ?
Γνωρίζω πολλές περιπτώσεις οι οποίοι είναι παιδιά αγορασμένα ή κλεμμένα (ή και τα δύο) από το παζάρι (πολλοί μάλιστα έχουν βγει στο "Πάμε Πακέτο") για να καλύψουν δολοφονίες παιδιών θνησιγενών, ή τερατογενέσεων, ή ανίατων κλπ, ή είναι ανεπιθύμητες κυήσεις (βιασμοί κλπ). Όπως είπα και παραπάνω οι θεωρίες της ψυχολογίας πρέπει να τηρούνται (Βίννικοτ, Μπόουλμπι κλπ) και όταν διηγούνται οι ασθενείς αυτά τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που ποτέ δεν ξεχνιούνται πρέπει να δίνεται δίκαιο και όχι χάπια και τρελοταμπέλες που πολλαπλασιάζουν και εσωτερικεύουν τις συγκρούσεις και το άγχος και κατασκευάζουν κολασμένους και κολάσεις. Γιαυτό έχουμε πει, ότι πρέπει από τα 15 έως 18, να παίρνουν οι ψυχολόγοι τα παιδιά αυτά μακριά από τους ψεύτικους γονείς ή να δίνεται δυνατότητα φυγής με ενίσχυση από το κράτος και την οικογένεια.
Τέλος, ο επιληπτικός είναι νευρολογικός κυρίως ασθενής και όχι ψυχιατρικός και δεν αναφερόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις. Επίσης, το ότι κάποιος σταμάτησε να παίρνει χάπια δε γίνεται απαραίτητα αλκοολικός. Για το νεαρό που ήταν καλά οι γύρω του το έλεγαν προφανώς, αυτός δεν ερωτήθηκε ποτέ.
Αχιλλέας
κιν. 6994836336
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου